Karol Józef Wojtyła, bo tak brzmiało imię i nazwisko Papieża Polaka, był synem Karola i Emilii Wojtyła (Kaczorowskiej - nazwisko rodowe matki). Przyszedł na świat 18 V 1920 roku w Wadowicach. Miał o 14 lat starszego brata Edmunda, który był lekarzem, niemniej jednak zmarł bardzo młodo oraz starszą siostrę Olgę, o której nie ma bliższych informacji, gdyż zmarła w niedługim czasie po urodzeniu, w roku 1916. Ojciec Karola był urzędnikiem administracji wojskowej posiadającym tytuł porucznika, natomiast matka jego ukończyła szkołę zakonną i zajmowała się domem oraz dorabiała jako szwaczka. Życie nigdy nie rozpieszczało Karola, gdyż w wieku 9 lat, bezpośrednio przed swoją Pierwszą Komunią Świętą, stracił matkę. Wtedy też ojciec zabrał go wraz z jego bratem do Kalwarii Zebrzydowskiej i przedstawił synom Maryję jako ich matkę. Karol w szkole był bardzo lubianym dzieckiem, potocznie zwany był Lolkiem. Uważano go za bardzo zdolnego ucznia. Angażował się czynnie w praktyki kościelne. Znajdował również czas na podjęcie obowiązków w międzyszkolnym teatrzyku amatorskim. Rodzina Wojtyłów wiodła bardzo skromne, ale jednocześnie pobożne życie. W 1938 roku po zdaniu przez Karola egzaminu dojrzałości, wraz z ojcem przeprowadzili się do Krakowa, gdzie zamieszkali w dwóch pokoikach na krakowskich Dębnikach. W tym też roku Karol rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Filozoficznym. Przeprowadzka do Krakowa nie doprowadziła do zerwania z teatrem, gdyż Karol nadal mnóstwo uwagi poświęcał zajęciom teatralnym. Wybuch II Wojny Światowej zmusił Karola i jego ojca do tułaczki , która to doprowadziła ich do pieszej wyprawy z Krakowa pod San. Następnie po kilku dniach wrócili ponownie do Krakowa i wtedy zaczęli szukać pracy dla siebie. Od października 1942 roku Karol rozpoczął naukę w tajnych kompletach nauczania teologii w Seminarium Krakowskim, realizując tym samym swoje powołanie. Pierwszy raz sutannę założył w 1944r. Karol bardzo gorliwie przygotowywał się do stanu kapłańskiego, ale nadal angażował się w grę w teatrze. W rok 1941 po krótkiej, lecz ciężkiej chorobie zmarł jego ojciec, co wywarło duży wpływ na młodzieńca. 4 Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk Kardynała Sapiehy 1 XI 1946, niedługo po tym został wysłany na studia do Rzymu. Tytuł Doktora Nauk Teologicznych otrzymał w 1948 roku, zaraz po tym powrócił do Polski otrzymując nominację na wikarego w Niegowici. Habilitację profesorską ukończył w 1953 roku. W 1957 roku otrzymał tytuł docenta, będąc pracownikiem KUL. Karol Wojtyła bardzo dużo podróżował, cenił sobie również wyjazdy ze znajomymi. Bardzo ukochał góry, w które często wyruszał. W 1958 roku został biskupem, a 6 lat później, w 1964 mianowano go arcybiskupem ordynariuszem krakowskim, natomiast w 1967 otrzymał godność kardynalską. 16 X 1978 roku Karol Wojtyła został wybrany papieżem i przyjął imię Jan Paweł II. Był przede wszystkim papieżem pielgrzymem. Swój pontyfikat poświęcił na wyjście do ludzi, w szczególności stawiał na dzieci i młodzież jako przyszłość świata. Był bardzo otwarty na wiernych. 13 V 1981 padły strzały w kierunku Jana Pawła II. Zamachowcem okazał się Ali Agca z Turcji. Po rekonwalescencji papież udał się do więzienia, aby spotkać się z zamachowcem, wybaczając mu zamach. Po powrocie do zdrowia papież na nowo podjął wyzwania pontyfikatu. Podczas pobytu na tronie Stolicy Piotrowej, odbywał bardzo liczne pielgrzymki, nawet do najdalszych krańców świata, aby ewangelizować wszystkie narody, napominać i przywracać wiarę, lub też na nowo ją zaszczepiać. Papież Polak zawierzył siebie oraz cały świat Maryi, powtarzając często „Totus Tuus Maryjo”. Jan Paweł II powrócił do domu Ojca po długiej chorobie 2 IV 2005 roku, o godz. 21.37 w 27 roku swojego pontyfikatu.